Kafka'nın, metaforlarla işlediği Açlık Sanatçısı, okuruna sancı ve gerçeklik arasında bir köprü inşa ediyor. Yazarın kendini açık etmek mi, yoksa kimsenin onu bulmaya cesaret edemeyeceği kadar derinlere saklanmak mı istediği sorunsalı, kitaptaki diğer üç öyküde tazeleniyor: "Aç kalabildiği son noktaya kadar gidecekti. Gitti de! İnsanlar onu es geçiyordu. Artık onu hiçbir şey kurtaramazdı. Açlık sanatını bir anlatmaya çalışın! Açlık, hayatında hiç hissetmemiş olana karşı kelimelere dökülemezdi."< ...