İnsanı eksilten kaybedişleri değil, zannedişleridir.
Doğduğunda zihninde tek bir oda vardı; yalnızlığının odası, tıpkı senin gibi. Zamanla annesine,
babasına, sevdiklerine, hatta sevmediklerine; sesini duyan, onu gören, hisseden herkese ayrı ayrı
odalar inşa etti... Tıpkı senin gibi. Her odanın içine anılarını sığdırdı; eşyaları, anlamları, sevinçleri,
hüzünleri, ilkleri, sonları... Aynı senin gibi. İnsanlar kayboldukça odalara girmeye çekindi,
gerçeklerle yüzleşmekten k ...