"Sen Elif isen ben Vavım
Bırak gözyaşını silen ben olayım."
Sessizlik taşıyamadı bu sesi ötelere. Maşuğa ulaşamayan serzeniş yüzünde, bir serkeşlik oluşturdu. Acı ile kapandı vakarlı göz kapakları. Bir umut kaldı geriye sadece!
O da; belki rüzgârlar kokusunu taşırdı yüreğine! Bekledi Bekledi Zaman bir an dursa belki beklemeklik bitecekti. Adım adım başkalıkla bir yürüyüş başladı.
Bir adım sukut. Bir adım ehadiyet. Durdu ve sordu: Nedir ehadiyet?
Vav denildi.
Bir adı ...