Ben de yalnızım; gel kahve içelim. Sen oradan yudumla, ben hissederim..."
Üzdüler seni değil mi, kırdılar, canını sıktılar. Bırakıp gitmek istedin ne varsa, ?Allah belasını versin" dediğin zamanlar oldu mutlaka. Gözyaşın aktı, annenin öpmeye kıyamadığı yanaklarına.
Çıkmak istemedin evden bazen, sarılıp yastığa kimsede hissedemediğin ?sıcaklığı" aradın yatağında. Üstüne üstüne geldiler, anlamını yitirdi sevdiğin ne varsa.
Yaklaş bir şey söyleyeceğim kulağına; boş ver, aptal ...